RIBOET METHODE

Wat is de Riboet methode?

Riboet betekent reuring, drukte, levendigheid. De Riboet methode zet speciale theatrale vertelmiddelen in om oral history te verzamelen in een theatrale setting voor live publiek. Door de Riboet methode gaan gefilmde persoonlijke verhalen – rond een vooraf vastgesteld thema – deel uitmaken van tentoonstellingen, museale collecties en worden ze online gedeeld. Voorbeelden van de vertelmiddelen zijn de Verhalenschommel, de Vertelmobiel, de Verhalenbetjak en de Verhalenkast.

Café Riboet

Op basis van de verzamelde verhalen maakt Riboet Verhalenkunst, met een heel team van artiesten en technische medewerkers, bijzondere podiumprogramma’s op locatie in musea onder de naam Café Riboet. Zodat de verhalen een breder en ander publiek bereiken en een tweede leven krijgen in theater, muziek, videokunst en poëzie. Tijdens de programma’s worden mensen live geïnterviewd op het podium, aangevuld met bijvoorbeeld een lied of een theatrale scène gemaakt op basis van een verhaal. Dit soort programma’s vinden een plek in de programmering van musea als Het Scheepvaartmuseum, het Haags Historisch Museum, het Indisch Herinneringscentrum/Museum Sophiahof en het Joods Historisch Museum.

Werkwijze Riboet methode

De Riboet methode wordt ingezet in opdracht van musea of festivals en soms op eigen initiatief. In nauw overleg met de opdrachtgever wordt de vraagstelling en het doel van het verhalen verzamelen vastgesteld. Riboet Verhalenkunst komt vervolgens met een op maat gemaakt plan voor het doel en de locatie.

Door het inzetten van de theatrale setting ontstaat reuring rond de expositie. Het publiek participeert actief door hun te vragen voor live publiek: “Maar wat is eigenlijk uw verhaal rond dit thema?” Riboet spreekt een breder en groter publiek aan dan de mensen die doorgaans over de drempel van het museum komen. Door er ook op uit te gaan in de wijken, buurten en op festivals om meer en ander publiek te interesseren voor het onderwerp van de expositie, het evenement dat we er aan hebben gekoppeld en uiteindelijk voor het museum zelf. De mooiste filmpjes worden online gedeeld en bereiken hierdoor een nog breder publiek.

Het live aspect is belangrijk bij Riboet Verhalenkunst. Omdat er live publiek bij zit, voelen de vertellers zich uitgedaagd om hun best te doen en, soms na enige aansporing, hun herinneringen te delen. Dit stimuleert andere mensen uit het publiek om ook te participeren, en zo ontstaat onder leiding van Riboet Verhalenkunst ter plekke een community waarin verhalen over een onderwerp worden gedeeld en elkaar aanvullen.

Speerpunten Riboet methode:

  • Persoonlijke verhalen verzamelen
  • Theatrale setting voor live publiek
  • Participatie
  • Vergroten publieksbereik
  • Verlevendigen collectie en exposities
  • Vergroten diversiteit van publiek
  • Het publiek wordt mede-eigenaar van de expositie
  • Het museum gaat een rol spelen als hoeder van relaties en verhalen uit de gemeenschap (zie voor meer informatie hierover: The participatory Museum – Nina Simon)